خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
(مسئله 773) مرد در حال نماز، اگرچه كسى او را نمى بيند، بايد عورتين خود را بپوشاند، و بهتر است از ناف تا زانو را هم بپوشاند.
(مسئله 774) زن بايد در موقع نماز، تمام بدن، حتّى سر و موى خود را بپوشاند; ولى پوشاندن صورت به مقدارى كه در وضو شسته مى شود و دستها و پاها تا مچ، لازم نيست; امّا براى آنكه يقين كند مقدار واجب را پوشانده است، بايد مقدارى از اطراف صورت و قدرى پايين تر از مچ را هم بپوشاند.
(مسئله 775) موقعى كه انسان قضاى سجده فراموش شده يا تشهّد فراموش شده را به جا مى آورد، بلكه بنا بر احتياط مستحب در موقع سجده سهو هم، بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند.
(مسئله 776) اگر انسان عمداً در نماز، عورتش را نپوشاند، نمازش باطل است، بلكه اگر از روى ندانستن مسئله و يا كوتاهى در ياد گرفتن آن هم باشد، بنا بر احتياط واجب، بايد نمازش را دوباره بخواند.
(مسئله 777) اگر در بين نماز بفهمد كه عورتش پيداست، بايد آن را فوراً بپوشاند و چنانچه پوشاندن عورت زياد طول بكشد، احتياط مستحب آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند، و اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز، عورت او پيدا بوده، نمازش صحيح است.
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
(مسئله 761) خانه كعبه كه در مكّه معظّمه واقع شده، قبله است و بايد رو به روى آن نماز خواند; ولى كسى كه در جاى دور قرار دارد، اگر طورى بايستد كه بگويند رو به قبله نماز مى خواند، كافى است; همچنين است كارهاى ديگرى كه مانند سربُريدن حيوانات، بايد رو به قبله انجام گيرد.
(مسئله 762) كسى كه نماز واجب را ايستاده مى خواند، بايد طورى بايستد كه عرفاً بگويند كه رو به قبله ايستاده است.
(مسئله 763) كسى كه بايد نشسته نماز بخواند، اگر نمى تواند به طور معمول بنشيند و در موقع نشستن، كف پاها را به زمين مى گذارد، بايد در موقع نماز خواندن صورت و سينه و شكم او رو به قبله باشد و لازم نيست ساق پاى او رو به قبله باشد.
(مسئله 764) كسى كه نمى تواند نشسته نماز بخواند، بايد در حال نماز، طورى به پهلوى راست بخوابد كه جلوى بدن او رو به قبله باشد، و اگر ممكن نيست، بايد به پهلوى چپ طورى بخوابد كه جلوى بدن او رو به قبله باشد، و اگر اين كار را هم نتواند انجام دهد، بايد به پشت بخوابد، به طورى كه كف پاى او رو به قبله باشد.
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
(مسئله 753) نافله نماز ظهر پيش از نماز ظهر خوانده مى شود و وقت آن به اندازه وقت نماز ظهر است، ولى وقت فضيلت آن، از اول ظهر تا موقعى است كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا مى شود، به اندازه دو هفتم آن شود. مثلاً اگر درازاى شاخص هفت وجب باشد، هر وقت مقدار سايه اى كه بعد از ظهر پيدا مى شود، به دو وجب رسيد، آخر وقت فضيلت نافله ظهر است.
(مسئله 754) نافله نماز عصر پيش از نماز عصر خوانده مى شود و وقت آن به اندازه وقت نماز عصر است، ولى وقت فضيلت آن تا موقعى است كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا مى شود، به چهار هفتم آن برسد، و چنانچه بخواهد نافله ظهر يا نافله عصر را بعد از وقت فضيلت آنها بخواند، بهتر است نافله ظهر، را بعد از نماز ظهر و نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند و بنا بر احتياط مستحب، نيّت ادا و قضا نكند.
(مسئله 755) وقت نماز نافله مغرب، بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتى كه سرخى طرف مغرب كه بعد از غروب كردن آفتاب در آسمان پيدا مى شود، از بين برود.
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
(مسئله 740) انسان بايد نماز عصر را بعد از نماز ظهر و نماز عشا را بعد از نماز مغرب بخواند و اگر عمداً نماز عصر را پيش از نماز ظهر و نماز عشا را پيش از نماز مغرب بخواند، باطل است.
(مسئله 741) اگر كسى به نيّت نماز ظهر مشغول نماز شود و در بين نماز يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده است، نمى تواند نيّت را به نماز عصر برگرداند، بلكه بايد نماز را بشكند و نماز عصر را بخواند; همين طور است در نماز مغرب و عشا.
(مسئله 742) اگر نمازگزار در بين نماز عصر يقين كند كه نماز ظهر را نخوانده است و نيّت را به نماز ظهر برگرداند و داخل ركن شود بعد يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده بوده، نمازش باطل است و بايد نماز عصر را بخواند; ولى اگر پيش از داخل شدن در ركن، يادش بيايد بايد نيّت را به نماز عصر برگرداند و آنچه به نيّت ظهر خوانده دوباره به نيّت عصر بخواند و نمازش صحيح است.
(مسئله 743) اگر نمازگزار در بين نماز عصر شك كند كه نماز ظهر را خوانده يا نه، بايد نيّت را به نماز ظهر برگرداند; ولى اگر وقت به قدرى كم است كه بعد از تمام شدن نماز، مغرب مى شود، بايد به نيّت نماز عصر، نماز را تمام كند و نماز ظهرش قضا ندارد.
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
(مسئله 727) موقعى انسان مى تواند مشغول نماز شود كه يقين كند وقت داخل شده است، يا يك ثقه (مورد اطمينان) به داخل شدن وقت، خبر دهد.
(مسئله 728) فرد نابينا و كسى كه در زندان است و مانند اينها، بنا بر احتياط واجب بايد تا به داخل شدن وقتْ يقين نكنند، مشغول نماز نشوند; ولى اگر انسان به واسطه ابر يا غبار و مانند اينها كه براى همه مانع از يقين كردن است، نتواند در اول وقت نماز، به داخل شدن وقت يقين كند، چنانچه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده، مى تواند مشغول نماز شود.
(مسئله 729) اگر يك نفر ثقه به داخل شدن وقت خبر دهد، يا انسان يقين كند كه وقت نماز شده و مشغول نماز شود و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده، نماز او باطل است، و نيز اگر بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را پيش از وقت خوانده; ولى اگر در بين نماز بفهمد وقت داخل شده يا بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز، وقت داخل شده، نماز او صحيح است.
(مسئله 730) اگر انسان متوجه نباشد كه بايد با يقين به داخل شدن وقتْ مشغول نماز شود، چنانچه بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را در وقت خوانده، نماز او صحيح است; و اگر بفهمد تمام نماز را پيش از وقت خوانده يا بفهمد كه در بين نماز، وقت داخل شده است، نمازش باطل است.
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
نمازهاى واجب شش تاست:
1. نماز يوميه;
2. نماز آيات;
3. نماز ميّت;
4. نماز طواف واجب خانه كعبه;
5. نماز قضاى پدر كه بر پسر بزرگتر واجب است;
6. نمازى كه به واسطه اجاره و نذر و قَسم و عهد واجب مى شود.
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
نماز، مهم ترينِ اعمال دينى است كه اگر مورد قبول درگاه خداوند عالم بشود، عبادتهاى ديگر نيز قبول مى شود، و اگر پذيرفته نشود، اعمال ديگر نيز قبول نخواهدشد. همان طور كه اگر انسان در شبانه روز پنج بار خود را شستشو دهد، چرك در بدنش نمى ماند، نمازهاى پنجگانه هم انسان را از گناهان پاك مى كند. شايسته است كه انسان، نماز را در اول وقت بخواند و كسى كه نماز را سبك بشمارد، مانند كسى است كه نماز نمى خواند. پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) فرمود: «كسى كه به نماز اهميت ندهد و آن را سبك شمارد، سزاوار عذاب آخرت است».
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
(مسئله 686) در تيمّم چهار چيز واجب است:
1. نيّت;
2. زدن كف دو دست با هم برچيزى كه تيمّم به آن صحيح است;
3. كشيدن كف هر دو دست به تمام پيشانى و دو طرف آن، از جايى كه موى سر مى رويد تا ابروها و بالاى بينى، و بنا بر احتياط واجب، بايد دستها روى ابروها هم كشيده شود;
4. كشيدن كف دست چپ به تمام پشت دست راست و بعد از آن كشيدن كف دست راست به تمام پشت دست چپ.
(مسئله 687) تيمّم بدل از غسل و بدل از وضو با هم فرقى ندارند.
منبع : رساله توضیح المسائل [منبع الکترونیکی]
(مسئله 688) اگر شخص مختصرى از پيشانى و پشت دستها را هم مسح نكند، تيمّم او باطل است، چه عمداً مسح نكند يا مسئله را نداند و ندانستنش بخاطر كوتاهى در ياد گرفتن مسئله باشد; ولى دقّت زياد هم لازم نيست و همين قدر كه بگويند تمام پيشانى و پشت دست مسح شده، كافى است.
(مسئله 689) براى آنكه يقين كند تمام پشت دست را مسح كرده، بايد مقدارى بالاتر از مچ را هم مسح نمايد، ولى مسح بين انگشتان لازم نيست.
(مسئله 690) پيشانى و پشت دستها را بايد از بالا به پايين مسح نمود، و كارهاى آن را پشت سر هم به جا آورد و اگر بين آنها به قدرى فاصله دهد كه نگويند تيمّم مى كند، باطل است.
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
(مسئله 670) تيمّم به خاك، ريگ، كلوخ و سنگ، اگر پاك باشند، صحيح است و به گِل پخته، مثل آجر و كوزه و آهك و گچ پخته نيز تيمّم صحيح است.
(مسئله 671) تيمّم بر سنگ گچ و سنگ آهك و سنگ مرمر سياه و ساير اقسام سنگها صحيح است; ولى تيمّم به جواهر، مثل سنگ عقيق و فيروزه، باطل است.
(مسئله 672) اگر خاك، ريگ، كلوخ، سنگ و آنچه كه تيمّم بر آن صحيح است، پيدا نشود، فرد بايد به گرد و غبارى كه روى فرش و لباس و مانند اينهاست، تيمّم نمايد، و اگر غبار در لابه لاى لباس و فرش باشد، تيمّم به آن صحيح نيست، مگر آنكه اول دست بزند تا روى آن غبار آلود شود و بعد تيمّم كند; و چنانچه گرد پيدا نشود، بايد به گِل تيمّم كند، و اگر گِل هم پيدا نشود، احتياط واجب آن است كه نماز را بدون تيمّم بخواند و بعداً قضاى آن را به جا آورد.
برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید
