نمازهاى واجب شش تاست:

1. نماز يوميه;

2. نماز آيات;

3. نماز ميّت;

4. نماز طواف واجب خانه كعبه;

5. نماز قضاى پدر كه بر پسر بزرگتر واجب است;

6. نمازى كه به واسطه اجاره و نذر و قَسم و عهد واجب مى شود.

نمازهاى واجب يوميه نمازهاى واجب يوميه، پنج نماز است: ظهر و عصر (هر كدام چهار ركعت); نماز مغرب (سه ركعت); نماز عشا (چهار ركعت); نماز صبح (دو ركعت).

(مسئله 714) در سفر بايد نمازهاى چهار ركعتى را با شرايطى كه گفته مى شود، دو ركعت خواند.

وقت نماز ظهر و عصر (مسئله 715) اگر چوب يا چيزى مانند آن را به طور عمودى در زمين هموار فرو برند^[5]، صبح كه خورشيد بيرون مى آيد، سايه آن به طرف مغرب مى افتد و هر چه آفتاب بالا مى آيد اين سايه كم مى شود و در شهرهاى ما، در اول ظهر شرعى به آخرين درجه كوتاهى مى رسد و ظهر كه گذشت، سايه آن به طرف مشرق برمى گردد و هر چه خورشيد رو به مغرب مى رود، سايه زيادتر مى شود، بنابراين، وقتى سايه به آخرين درجه كوتاهى رسيد و دو مرتبه رو به زياد شدن نمود، اول ظهر شرعى است; ولى در بعضى شهرها مثل مكّه كه گاهى موقع ظهر سايه به كلّى از بين مى رود، بعد از آنكه سايه دوباره پيدا شد، معلوم مى شود ظهر شده است.

(مسئله 716) نماز ظهر و عصر، هر كدام وقت مخصوص و مشتركى دارند. وقت مخصوص نماز ظهر، از اول ظهر است تا وقتى كه از ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد، و وقت مخصوص نماز عصر، موقعى است كه به اندازه خواندن نماز عصر، وقت به مغرب مانده باشد كه اگر كسى تا اين موقع، نماز ظهر را نخواند، نماز ظهر او قضا شده و بايد نماز عصر را بخواند، و بين وقت مخصوص نماز ظهر و وقت مخصوص نماز عصر، وقت مشترك نماز ظهر و نماز عصر است; و اگر كسى اشتباهاً نماز ظهر يا عصر را در وقت مخصوص ديگرى بخواند، نمازش باطل است.

(مسئله 717) اگر پيش از خواندن نماز ظهر، سهواً مشغول نماز عصر شود و در بين نماز بفهمد اشتباه كرده است، چه در وقت مشترك و چه در وقت مخصوص به ظهر باشد، بايد نيّت را به نماز ظهر برگرداند يعنى نيّت كند كه آنچه تا حال خوانده ام و آنچه را مشغولم و آنچه بعد مى خوانم، همه نماز ظهر باشد و بعد از آنكه نماز را تمام كرد، نماز عصر را بخواند.

(مسئله 718) در روز جمعه انسان مى تواند به جاى نماز ظهر دو ركعت نماز جمعه بخواند، ولى احتياط مستحب آن است كه اگر نماز جمعه خواند، نماز ظهر را هم بخواند و اين احتياط خيلى مطلوب است.

(مسئله 719) احتياط واجب آن است كه نماز جمعه را از موقعى كه عرفاً اول ظهر مى گويند، تأخير نيندازد; و اگر از اوايل ظهر تأخير افتاد، به جاى نماز جمعه نماز ظهر بخواند.

وقت نماز مغرب و عشا (مسئله 720) «مغرب» همان غروب عرفى است كه خورشيد غروب مى كند و در تحقّق مغرب، ذهاب حُمره مشرقيّه (بر طرف شدن سرخى طرف مشرق)، لازم نيست.

(مسئله 721) نماز مغرب و عشا هر كدام وقت مخصوص و مشتركى دارند. وقت مخصوص نماز مغرب، از اول مغرب است تا وقتى كه از مغرب به اندازه خواندن سه ركعت نماز بگذارد، و اگر كسى مثلاً مسافر باشد و تمام نماز عشا را سهواً در اين وقت بخواند، نمازش باطل است و بايد بعد از نماز مغرب، نماز عشا را دوباره بخواند; و وقت مخصوص نماز عشا، موقعى است كه به اندازه خواندن نماز عشا به نصف شب مانده باشد، و اگر كسى تا اين موقع نماز مغرب را عمداً نخواند، بايد اول نماز عشا و بعد از آن نماز مغرب را بخواند، و بين وقت مخصوص نماز مغرب و وقت مخصوص نماز عشا، وقت مشترك نماز مغرب و عشا است، و اگر كسى در اين وقت اشتباهاً نماز عشا را پيش از نماز مغرب بخواند و بعد از نماز متوجه شود، نمازش صحيح است و بايد نماز مغرب را بعد از آن به جا آورد.

(مسئله 722) وقت مخصوص و مشترك كه معناى آن در مسئله قبل گفته شد، براى اشخاص فرق مى كند، مثلاً اگر به اندازه خواندن دو ركعت نماز از اول ظهر بگذرد، وقت مخصوص نماز ظهر كسى كه مسافر است تمام شده و داخل وقت مشترك مى شود; و براى كسى كه مسافر نيست، بايد به اندازه خواندن چهار ركعت نماز، بگذرد.

(مسئله 723) اگر پيش از خواندن نماز مغرب، سهواً مشغول نماز عشا شود و در بين نماز بفهمد كه اشتباه كرده، چنانچه به ركوع ركعت چهارم نرفته است، بايد نيّت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام كند و بعد نماز عشا را بخواند، و اگر به ركوع ركعت چهارم رفته است بايد نماز را تمام كند، و بعد نماز مغرب را بخواند; ولى احتياط مستحب آن است كه بعد از نماز عشا، دوباره نماز مغرب و عشا را بخواند و اين احتياط خيلى خوب است.

(مسئله 724) آخر وقت نماز عشا براى شخص مختار، نصف شب است و طريقه احتساب آن از اول غروب تا طلوع آفتاب است، و احتياط مستحب براى نماز مغرب و عشا اين است كه از اول غروب تا طلوع فجر حساب شود; ولى براى شخص مضطر ـ كه از روى فراموشى يا به سبب خواب يا حيض و مانند اينها نماز را پيش از نيمه شب نخوانده ـ وقت نماز مغرب و عشا تا طلوع فجر ادامه دارد.

(مسئله 725) اگر از روى معصيت نماز مغرب يا نماز عشا را تا نصف شب نخواند، بنا بر احتياط واجب، بايد تا قبل از اذان صبح، بدون اينكه نيّت ادا و قضا كند، به جا آورد.

وقت نماز صبح (مسئله 726) نزديك اذان صبح، از طرف مشرق، سپيده اى رو به بالا حركت مى كند كه آن را «فجر اول» گويند. موقعى كه آن سپيده پهن شد «فجر دوم» و اول وقت نماز صبح است و آخر وقت نماز صبح، موقعى است كه آفتاب طلوع مى كند.

منبع : رساله توضیح المسائل [منبع الکترونیکی]

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: