(مسئله 1137)شكستن نماز واجب از روى اختيار، حرام است; ولى براى حفظ مال و جلوگيرى از ضرر مالى يا بدنى، مانعى ندارد.

(مسئله 1138)اگر حفظ جان خود انسان يا كسى كه حفظ جان او واجب است يا حفظ مالى كه نگهدارى آن واجب مى باشد، بدون شكستن نماز ممكن نباشد، بايد نماز را بشكند; ولى شكستن نماز براى مالى كه اهميت ندارد، مكروه است.

(مسئله 1139)اگر نمازگزار در وسعت وقت مشغول نماز خواندن شود و طلبكار طلب خود را از او مطالبه كند، چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد، بايد در همان حال بپردازد; و اگر بدون شكستن نماز، دادن طلب او ممكن نيست، بايد نمازش را بشكند و طلب او را بدهد، بعد نمازش را بخواند.

(مسئله 1140)اگر نمازگزار در بين نماز بفهمد كه مسجد نجس است، چنانچه وقت تنگ باشد، بايد نمازش را تمام كند; و اگر وقت وسعت دارد و تطهير مسجد نمازش را به هم نمى زند، بايد در بين نماز تطهير كند، بعد بقيّه نمازش را بخواند و اگر نمازش را به هم مى زند، بايد نمازش را بشكند و مسجد را تطهير نمايد بعد نماز را بخواند.

(مسئله 1141)كسى كه بايد نمازش را بشكند، اگر نماز را تمام كند، معصيت كرده، ولى نمازش صحيح است. اگرچه احتياط مستحب آن است كه دوباره بخواند.

(مسئله 1142)اگر نمازگزار پيش از آنكه به اندازه ركوع خم شود، يادش بيايد كه اذان يا اقامه را فراموش كرده، چنانچه وقتِ نماز وسعت دارد، مستحبّ است براى گفتن آنها نمازش را بشكند.

منبع : رساله توضیح المسائل [منبع الکترونیکی]

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: